|
Παρασκευή 9 Μαρτίου 2018
Ας δώσουµε τον κόσµο στα παιδιά έστω και για µια µέρα
ας τον δώσουµε να παίξουν σαν ένα πολύχρωµο µπαλόνι
να παίξουν τραγουδώντας ανάµεσα στ’ αστέρια
ας δώσουµε τον κόσµο στα παιδιά
σαν ένα τεράστιο µήλο, σαν ψίχα ολόζεστου ψωµιού
να χορτάσουν µια µέρα τουλάχιστον
ας δώσουµε τον κόσµο στα παιδιά
να µάθει έστω και για µια µέρα ο κόσµος τη φιλία
τα παιδιά θα πάρουν απ’ τα χέρια µας τον κόσµο
θα φυτέψουν αθάνατα δέντρα.
Οι σκέψεις μας μετά το διάβασμα του ποιήματος:
Πολλά παιδιά στον κόσμο δεν είναι χαρούμενα γιατί είναι άρρωστα και δεν μπορούν να πάνε σε γιατρό. Τα παιδιά της Γης δεν έχουν νερό και φαγητό.
Τα Αστέρια
Στον κόσμο που ζούμε με ενοχλεί που πολλοί άνθρωποι πετάνε τα σκουπίδια εδώ και κει.
Οι Αταίριαστοι
Με ενχολεί όταν βλέπω παιδιά άστεγα.
Τα Αστέρια
Με ενοχλεί που κάποια παιδιά δεν έοχυν να φάνε και να πιούνε... και εμεις δεν έχουμε λεφτά να τα βοηθήσουμε.
Οι Άπαιχτοι
Το λάθος των μεγάλων είναι ότι χτυπούν τα παιδιά και όταν έχουν λεφτά, τα κρατούν για τον εαυτό τους.
Οι Άπαιχτοι
Αν έπαιρνα τον κόσμο στα χέρια μου, έστω για μια μέρα, θα τον καλλιεργούσα, θα τον στόλιζα, θα τον καθάριζα και θα έδινα τροφή, νερό, ρούχα και σπίτι σε όλους. Θα έκανα καλά τα παιδιά που έχουν ανάγκη. Θα έκανα τον κόσμο πιο όμορφο.
Οι Άπαιχτοι
Ξαναγράφουμε, ομαδικά, το ποίημα αλλάζοντας ή προσθέτοντας λέξεις και φράσεις δικές μας.
Ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά έστω και για μια στιγμή
ας τον δώσουμε να παίξουν σαν ένα ολοστρόγγυλο μαλλί της γριάς
να παίξουν τρέχοντας ανάμεσα σε τρούφες σοκολάτας
ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά
σαν ένα μικρό κόκκο άμμου, σαν μαξιλάρι απαλό από μαλλι προβάτου
να χορτάσουν παιχνίδι τώρα
ας δώσουμε τον κόσμο στα παιδιά
να φυτέψουν μπαλόνια να θρέψουν τη συμφιλίωση.
Πρόταση για διάβασμα:
|
