| Ο ναυαγός |
|
Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016 Ένα βράδυ έβλεπα ένα ντοκιμαντερ στην τηλεόραση για ένα πολύ ιδιαίτερο και ξεχωριστό μέρος. Το επόμενο πρωί αποφάσισα να κάνω κι εγώ αυτό το ταξίδι, γιατί λατρεύω τα ντοκιμαντέρ και μόλις μεγαλώσω θέλω να γυρίζω τον κόσμο όπως ο ηθοποιός στο ντοκιμαντέρ και να γνωρίσω άλλους τόπους και διαφορετικούς πολιτισμούς. Έτσι αποφάσισα να κάνω το ταξίδι τώρα που είμαι δώδεκα ετών. Ο προορισμός μου στον οποίο θέλω να φτάσω είναι ο Ειρηνικός Ωκεανός. Μετά από δύο ώρες με ετοιμασίες, είμαι έτοιμη να αναχωρήσω με τη βαλίτσα στο χέρι. Τότε με είδαν οι γονείς μου και με ρώτησαν πού πάω. Εγώ δίστασα να τους το πω και τους είπα ότι πάω αυτή τη βαλίτσα στο"Χαμόγελο του παιδιού" και άρχισα να τρέχω για να προλάβω το πλοίο. Για το ταξίδι πήρα μόνο τα ρούχα μου. Ευτυχώς πρόλαβα το πλοίο ένα λεπτό πριν αναχωρήσει και έτσι αποχαιρέτησα το νησί μου. Η περιπέτειά μου άρχισε και ήμουν πολύ χαρούμενη που ταξίδευα για πρώτη φορά μόνη μου και δεν είχα τους άλλους να σκούζουν πάνω από το κεφάλι μου. Ύστερα από είκοσι δύο ώρες είχαμε φτάσει στον προορισμό μας, στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ξαφνικά το καράβι με άφησε και έφυγε. Τότε εγώ πανικοβλήθηκα ότι θα με φάνε οι λύκοι, όμως μετά συνήθισα -άλλωστε ανακάλυψα πως δεν είχε εκεί λύκους- και άρχισα να περπατάω και να εξερευνώ το νησί. Στην αρχή μου άρεσε. Κάποια στιγμή όμως άκουσα ένα σούρσιμο στο έδαφος και φοβήθηκα. Όμως μετά είδα ότι ήταν ένα μικρό λαγουδάκι. Το πλοίο τελικά νόμιζα πως είχε φύγει, αλλά αυτό βρισκόταν λίγο πιο πέρα. Έτσι ανέβηκα ξανά στο πλοίο, σαλπάραμε και ξεκινήσαμε να φύγουμε. Ένιωθα ευχαριστημένη που έκανα αυτό το ταξίδι. Έκλεισα τα μάτια μου για να το ξανασκεφτώ. Όμως, εκείνη τη στιγμή το πλοίο ταρακουνήθηκε ολόκληρο και άρχισε να βυθίζεται. Όλοι άρχισαν να κολυμπάνε για να γλιτώσουν. Έγω όμως βρέθηκα μόνη μου σε ένα έρημο νησάκι. Οι υπόλοιποι είχαν χαθεί από τα μάτια μου. Τότε άρχισα να κλαίω απελπισμένη. Στο τέλος όμως συνειδητοποίησα πως θα έπρεπε να ήμουν ικανοποιημένη που είχα σωθεί. Έτσι άρχισα να μαζεύω διάφορα αντικείμενα για να φτιάξω ένα σπιτάκι για να μείνω. Μετά από δύο μέρες είχα μπει μέσα στο σπίτι που ήταν μία καλύβα από κορμούς δέντρων και άρχισα να τακτοποιώ τα πράγματά μου. Ύστερα από ένα μήνα είχα φτιάξει έναν υπέροχο ανθόκηπο με πανέμορφα λουλούδια: κίτρινα, ροζ, κόκκινα κ.ά. Στις ακτές ήταν παντού βράχια και σε έναν όρμο υπήρχε μία τεράστια αμμουδιά. Η θάλασσα ήταν γαλήνια και είχε ένα όμορφο γαλάζιο χρώμα. Στο μικρό νησάκι ο καιρός ήταν υπέροχος. Συνήθως όλες οι μέρες ήταν ηλιόλουστες. Μία μέρα βρήκα ένα κοχύλι, το έβαλα στο αφτί μου και άκουσα τον ήχο της θάλασσας. Κάθε μέρα έτρωγα μπανάνες και ανανάδες. Μετά από ένα χρόνο, βαθιά μέσα στη θάλασσα, είδα ένα μεγάλο καράβι να έρχεται προς το νησί όπου βρισκόμουν. Μόλις έφτασε, επιβιβάστηκα κι ύστερα από είκοσι δύο ώρες περίπου έφτασα στο σπίτι μου. Οι γονείς μου μόλις με αντίκρισαν με αγκάλιασαν σφιχτά και με ρώτησαν πού ήμουν τόσο καιρό. Εγώ άρχισα να τους διηγούμαι όλη την ιστορία που έζησα από την αρχή. Μόλις μεγαλώσω θα ξαναπάω σίγουρα σε εκείνο το μέρος και θα πάρω μαζί την οικογένειά μου. Αυτό το νησί θα το θυμάμαι για όλη μου τη ζωή και θα το ονειρεύομαι κάθε βράδυ. Το νησί αυτό το θεωρώ σαν δικό μου. Είμαι συναισθηματικά δεμένη με αυτό, αφού έχω αφήσει εκεί ένα σπιτάκι και ένα μέρος από τη ζωή μου. Πόσο καιρό έμεινα εκεί; Έφυγα από το σπίτι μου στις 18/10/2001 και επέστρεψα στις 18/10/2002. Τέλος, είμαι ο πιο ευχαριστημένος άνθρωπος του κόσμου, διότι παρόλο που ναυάγησα, απέκτησα σπουδαίες εμπειρίες! Σταυρούλα
Βρισκόμουν στη μέση της θάλασσας. Το πλοίο που ταξιδεύαμε έκανε κάτι βραχυκυκλώματα. Οι ναυτικοί δεν μπορούσαν να το κρατήσουν στην πορεία του. Πήγαινε καταπάνω στα βράχια. Τότε συγκρούστηκε και το πλοίο βυθίστηκε. Εγώ πήρα μια βαλίτσα και κολυμπούσα για πολλή ώρα. Τελικά μετά από ώρες έφτασα σε μια στεριά. [...] Την άλλη μέρα το πρωί, είδα ότι η θάλασσα ήταν γεμάτη πράγματα. Πήγα και πήρα όσα περισσότερα μπορούσα. Σε ένα κουτί βρήκα κάτι πατίνια. Μου χρησίμεψαν πολύ για να κόβω τις καρύδες. [...] Έλενα
|
